De Spullenmannen bouwen een enorm en chaotisch reuzenrad met emmers in plaats van gondels. Met een pomp giet je water bovenin het rad, in de emmers. Het rad gaat draaien. Maar voeg je te veel water toe, dan draait het rad niet netjes rond maar maakt het een chaotisch partoon, heen en weer, over de kope en dan toch weer niet. (Afbeelding: CC BY SA Aiyopasta)

Hoe gaan mensen om met onverklaarbare ervaringen en kan het bestuderen van religie antwoord geven op vragen naar de mogelijkheid van buitenaards leven? In haar nieuwe serie schilderijen onderzoekt Ruth de Vos UFO religies.

Het is 2024 het is duwen geblazen met ''bemande porseleinen ruimteschepen’’ hangend aan ‘’zijden draadjes’’ onze vrije ruimtes in. Of het een allesbepalende fluisterende duw naar een klinkende toekomst is zal aan de DUWER liggen. Kunnen botsende ideeën daar waar de breekbaarheid op de loer ligt, in speels en liefdevol onderzoek samen komen? Mensen laten buigen? elkaar breken? Elkaar laten barsten? Beter laten we elkaar klinken. En uit klinken. (te zien op de Eemstroom en performance op de Serendiep zie programma)

wat is de relatie tussen licht en spiegel. Is deze buitenaards, virtueel, speels? spiegelhol speelt zich af op de gebieden kunst wetenschap en filosofie. Motto: spiegelen, reflecteren, filosoferen.Filosoferen is een feest.

Two videos are combined with small revolving objects. The videos are shot in slow-motion. They are continuous loops of slightly different length. Through persistence of vision our eyes combine twenty five separate moments per second into one continuous experience. The man in the video is "material": the young boy in the second video too. Just like the revolving objects. On all this material we impose a narrative, our subjective story. To me the two films refer to a life spent inside the web of time.

Geluid van licht. Wat is dat, hoe klinkt dat? Is geluid van licht ook geluid van stilte? Kaalstaart is voor mij de gelegenheid, de plek, om te onderzoeken hoe dat eruitziet, geluid van licht. Wat dat dan is. Binnen een installatie in een niet te grote ruimte op een van de binnenvaartschepen. Geluid is uitgangspunt samen met relevante video-projectie en ‘woorden’. Dit idee ontstond door een gesprek met Pieter Spiegelhol vastbinder. Die al sinds 2008 werkt aan een ‘Spiegelhol-project’. En waar ik in 2008 aan deelnam met een geluidsinstallatie over de betekenis van Spiegelhol]. Dit jaar richt hij zich op ‘licht’ in/van de spiegel: Spiegelhollicht. Bij mij was meteen duidelijk dat ‘geluid van licht’ mijn volgende onderwerp zou zijn met in mijn achterhoofd al Kaalstaart 2024.

Van schets tot mechanische operazanger. Balder laat met Crescendo het plezier van het maken zien, dat uitmondt in een verrassende installatie!

We are death telephone, an electro acoustic duo using the acoustic sound sources of alto saxophone and piano, manipulating them through feedback systems. We are dealing with distortion (we live in a world where the flow of information is constantly altered in a feedback loop of different of opinions and sources), coexistence (how can we live together in a deeply disturbed world?) and deep listening (what will we notice if we stop to really observe what is happening?).

Het werk “I love you forever, my dearest Pokémon!” vertelt het tragische verhaal van een kunstenares wier liefde voor Pokémon haar eigen leven oversteeg.

Een van de grootste onzekerheden in de klimaatwetenschap is de vraag welke rol de wolken en aerosolen spelen bij de opwarming van de aarde? Ze houden warmte en het licht van de zon tegen, maar hoeveel? Een tegenstrijdig effect is dat hoe minder luchtvervuiling we hebben des te meer de aarde opwarmt. Hoe is de netto balans verkoeling-opwarming? Wolken ontsluierd, in dialoog met het fotografische medium, is een langdurig pseudo wetenschappelijk project van Hilde Maassen dat bestaat uit een reeks van experimenten. Momenteel probeert ze wolkenfoto’s af te spelen op een platenspeler. De vraag is; “hoe klinkt dat ?”

Door de chemische fotografie; een relatief nieuwe kunstvorm, en vilten; een van de, als niet de, oudste vormen van textiel maken, te combineren onderzoekt Frauke van Lierop de onderlinge dialoog van deze twee compleet verschillende ambachten. Door de ruwheid van vilt in relatie te brengen tot de gedetailleerdheid van fotografie onderzoekt van Lierop haar hoofdvraag; wanneer is een foto geen foto meer? Wat valt meer op; de vorm van het werk of de afbeelding? En hoe verhouden deze twee zich tot elkaar?

De klimaattroubadour is een solarpunk!

Ik bestudeer het op een privacy vriendelijke manier ontwerpen van digitale producten en diensten. In deze presentatie ga ik in op de vraag waarom dat belangrijk is, en hoe je in algemene zin met privacy bij systeemontwerp om zou moeten gaan. En ik zal voor twee concrete voorbeelden (digitale identiteit en de digitale euro) latenz ien hoe ze privacy vriendelijk ontworpen kunnen worden.

Als alles dat ook maar een beetje resoneert een speaker is, waar komt dan het geluid vandaan en hoe klinkt dat? Als klankzoeker ga je door te voelen en te luisteren op zoek naar geluid in het schip. Dit doe je niet alleen, ook de kunstenaar moet het nog uitvinden. En als het niet resoneert, klinkt de klank dan nog wel? In dit groeiende kunstwerk ga je op onderzoek naar geluid op plekken waar je het misschien niet verwacht en luister je naar klanken die je misschien nog nooit hebt gehoord.

Wasting water is een audiovisuele installatie ontstaan in een samenwerking met glaskunstenaar Frederik Rombach (B) en video kunstenaar Jeroen Glas. Het resultaat; glasgeblazen klankobjecten, LoFi videos en een electro akoestische compositie. De muziek verkent de wrijving tussen harmonie en chaos, waar structuur en spontaniteit elkaar ontmoeten in een dans van klanken. Alle geluiden zijn zelf gecreëerd en geproduceerd met samplers, synthesizers, effecten en een hoeveelheid aan zelfgemaakte mechanische instrumenten. Deze combinatie resulteert in subtiele en rauwe ritmes, stochastiek en tot de verbeelding sprekende soundscapes en een verrassende sonische en visuele ervaring.

Kunstenaarsduo Weij MYRO (Myrthe en Robin Weijers) verzamelt - naar aanleiding van de vragen die Jeroen van der Sluis stelt - momenten van onzekerheid. Hiermee bouwen we een speculatief video-installatie-object in de vorm van een Tegenstellingkast. Het is een spel met of over (on)waarheid en bijbehorende onzekerheid. Het continue gevoel om alles in zich te willen verenigen; een touwtjes netwerk; en stellingen (van filosofen zoals Bruno Latour en Glenn Albrecht en diverse kunstenaars) brengen de kast onverwacht in onbalans.

Vanuit onze nieuwsgierigheid naar de technologische wereld om ons heen en het gebruik van speelsheid, in zowel onderzoek, toepassing en in beeld, wordt je uitgenodigd om een interactie aan te gaan. Maar durf je dat wel, en mag het? Gaat er niks stuk als je die knop indrukt? Is het al kapot of hoort dit zich zo te gedragen? Meer knoppen... kan ik nog ergens aan draaien? Een bak vol overprikkeling, als je dat wilt.

Men ziet een wereld waar de natuur haar plek weer heeft ingenomen, een ruimte waar struiken, mos en varens groeien. Het lijkt alsof er al tientallen jaren geen mens is geweest. Er is op deze plek een nieuw ecosysteem met biodiversiteit ontstaan.

Het kunstenaarsduo Vermeulen&Dubbeldam (Jolande Vermeulen en Donie Dubbeldam) werkt sinds 10 jaar aan gezamenlijke objecten en installaties. Ze maken gebruik van o.a. licht, spiegeling en beweging en laten zich inspireren door de omgeving waarin het werk wordt opgebouwd. PS is een verwijzing naar de Plastic Soep en het milieu/klimaat vraagstuk. In al hun werk is afvalmateriaal gebruikt. PS Blinkert bestaat uit losse elementen die om hun as draaien; de reflectoren van TL armaturen. De reflectoren vangen het licht en weerspiegelen hun omgeving en elkaar. De wind of een luchtstroom zet het werk in beweging waardoor het steeds van vorm en kleur verandert.

Mijn installaties zijn een sarcastische reactie op de hedendaagse maatschappij. Ze zijn opgebouwd uit afgedankte materialen, welke mijn aandacht hebben getrokken. In mijn werkruimte combineer ik de afzonderlijke elementen tot een geheel-waarbij ik ze laten functioneren in hun oorspronkelijke functie. Door het toepassen van diverse technieken, zorg ik ervoor dat de installaties tot 'leven' komen.

"New Skins V" is een series speculatief materiaalonderzoek dat bio-plastics verkent als tweede huid voor zelfexpressie. Het project stelt zich voor hoe deze materialen in de toekomst gebruikt zullen worden, mogelijk samensmelten met ons. Het is een XR-ervaring die de materialiteit van de fysieke wereld tot leven brengt in AR. Door stukken te scannen met een mobiel, worden abstracte lichaamsprints geactiveerd. Dit opent een nieuwe dimensie van interactie tussen individu en materiaal, waarbij de grens tussen zelf en materiaal vervaagt

Rick Korens vroege werk, de Romantische Apparaten, is een poging om de tegenstelling romantisch en klassiek te doorbreken. In de eerste apparaten (vroege jaren tachtig) wordt de oorspronkelijke gebruiksfunctie zo veranderd dat techniek natuur produceert: lawaai, beweging en licht zorgen voor herfst, wind en poëzie.

Installaties en prints van digitaal bewerkte foto’s van Saskia Koster zijn het residu van t kijken en reflecteren naar de stedelijke omgeving. Spelenderwijs eigent zij zich de lijnen, vormen en het ritme toe en nodigt ze de toeschouwer uit in haar nieuwe geconstrueerde omgeving.

In wetenschap zitten vele lagen waaronder poëzie. Je merk het niet direct op maar een verwondering is het begin. Cijfers en zinnen, onderzoek en beelden, een wereld van verschil en toch niet.

Dead Sex Universe is a collaborative project featuring artists Werner Klompen (NL) and Taka Kagitomi (JP), with musician Uwe Juchum (RO) joining after its inception. Together, they create experimental music performances characterized by improvisation. Their soundscapes are crafted using a blend of DIY noise sculpture, homemade instruments, children's toys, synthesizers, and traditional musical instruments. Through this fusion, they explore unique sonic territories, pushing the boundaries of traditional music forms.

Een sponsorloop zonder je te verplaatsen. Gewoon vanaf je computer. Dankzij Google Streetview kun je dwars door het landschap en over snelwegen lopen, over de hele wereld. Al een poos loopt de Utrechtse kunstenaar Danibal rond met het idee van een digitale sponsorloop. Of dat werkt weet je pas als je het een keer echt gaat doen. Daarom lopen we virtueel vanaf de Serendiep helemaal naar Pieterburen naar de zeehondenopvang en jullie mogen meekijken. De opbrengsten van deze sponsorloop gaan uiteraard naar de Zeehondencrèche.

Francis Alys (België'59) performancekunstenaar, liep in 7 dagen van 9u tot 17u 118 km binnen de muren van zijn studio ("o camino de Alberto"). Zoiets doe ik ook, maar dan op mijn manier.

Frau Heisenberg loopt je in een kwartier door de hele geschiedenis van onzekerheid in de wetenschap en het dagelijks leven.

Bij het betapodium ben je getuige van korte experimenten, lezingen, proefjes en demonstraties die kunst en wetenschap met elkaar verbinden. De kunstenaars van Kaalstaart nemen je mee in hun gedachtenwereld en hun maakproces. Het wordt een dynamische en interactieve avond die bol staat van de inspiratie, verrassing en kennis.

Ontwaakt, makers, hackers en uitvinders der aarde! Tijdens Kaalstaart nodigen we alle fablabs, hackerspaces en andere maakplekken uit voor een avond op ontdekschip Serendiep. Neem een tof project mee om te laten zien of bereid een korte pitch voor waarin je vertelt waar je mee bezig bent. Vooraf stoken we de pizza-oven op. Aanmelden via info@kaalstaart.nl!